kant'ın maksimleri ne demek?

Kant'ın maksimleri, etik alanında önemli bir yer tutan ve insanların eylemlerinin doğruluğunu belirlemeye yönelik bir yöntem olarak kabul edilen bir felsefi kavramdır.

Kant'a göre, bir insanın eylemi doğru ya da yanlış olabilir ve bu durum, eylemin temelinde yatan maksime (ilkeler, düşünceler) bağlıdır. Kant, doğru bir eylemin, insanın kendisine uygulayabileceği bir prensibe (maksim) dayandığını savunmaktadır.

Kant'ın maksimleri, Genel Yasası Maksimi, Sonuçlara Göre Değerlendirme Maksimi ve İnsanlar Maksimi olarak üç ayrı başlık altında incelenir.

• Genel Yasası Maksimi: "Eylemlerim, aynı zamanda, benim eylemlerimi herkesin yapmasının doğru olduğu bir genel yasa haline getirilmelidir." Bu maksim, bir kişinin eyleminin, herkes tarafından yapılması halinde dünya için doğru ve etik olarak kabul edilebileceğini savunur.

• Sonuçlara Göre Değerlendirme Maksimi: "Eylemin doğruluğu, eylemin sonuçlarına göre değil, eylemin niyetine göre belirlenir." Bu maksim, bir eylemin doğruluğunun, eylemin kendisi değil, eylemin arkasındaki niyetin doğruluğuyla belirlendiğini savunur.

• İnsanlar Maksimi: "İnsanlar, yalnızca amaçlarına ulaşmak için araç olarak kullanılamaz, insanlar, amaç olarak kendileri ve başka bir amaç olmayan varlıklardır." Bu maksim, insanların, sadece başka amaçlara hizmet etmek için kullanılamayacakları, kendilerinin de bir amaç olarak saygı duyulmaları gerektiğini savunur.

Bu üç maksim, Kant'ın etik felsefesinde merkezi bir rol oynamaktadır ve insanların eylemlerinin doğruluğunu belirlemek için kullanılan bir yöntem olarak kabul edilir.